Waarom koos je ervoor nou net deze film te produceren?

“Ayla en ik hebben elkaar leren kennen in 2018 op de set van de serie ANNE+. Door de sterke band die wij zowel persoonlijk als zakelijk hebben opgebouwd, zijn wij al jaren samen aan het groeien. Vanaf dit jaar ben ik namelijk producent, naast Rogier Kramer, van Labyrint Film geworden (voormalig Dutch Mountain Film). Ik zie het dus niet zo dat ik deze film heb gekozen om te produceren, maar als een logisch vervolg op onze samenwerking. Vorig jaar produceerde ik al Ayla’s debuutfilm Beş. Ik zie in Ayla een groot aanstormend talent en vind het bewonderenswaardig hoe ze dit verhaal heeft weten te vangen in een gelaagd script.

Yildiz gaat over een meisje en haar zoektocht naar bestaansrecht, maar het vertelt tegelijkertijd ook iets over onze maatschappij, ongeacht afkomst of achtergrond: over vrouw-zijn, over moederdochterrelaties, kwetsbaarheid en hoe je intuïtie als kind wordt gevormd. Dat het verklaart waar je in je volwassen leven tegenaan loopt; in je relaties, je werk en je zoektocht naar betekenis. Dat zijn voor mij als mens, als vrouw en als producent belangrijke thema’s. Ik heb dus niet lang hoeven nadenken toen Ayla aangaf deze film te willen ontwikkelen.”

Waar ben je op dit moment mee bezig?

“Op dit moment zijn we gestart met de preproductie van de film. Dat wil zeggen dat we de belangrijkste cast- en crewleden bij het project betrekken en een productieplanning maken. We willen in mei gaan draaien. Cameravrouw Josje van Erkel en opnameleider Anna van Schijndel waren in de ontwikkeling al nauw betrokken, dus daar kunnen de gesprekken mee worden voortgezet. Sammy Wisniewski, woonachtig in Limburg, neemt de uitvoerende productie op zich. We willen graag werken met crew uit Limburg en zoeken bijvoorbeeld nog een locatiemanager en productieassistenten, dus als iemand zich voelt aangesproken na het lezen van deze blog: mail Labyrint Film!”

Hoe verhoudt de film zich tot Limburg?

“Yildiz vertelt het verhaal over een achtjarig meisje dat is geboren en opgroeit in een pittoresk dorp in Limburg. Ayla is zelf afkomstig uit Belgisch Limburg. Een plek waar de invloed van vroeger van het katholicisme nog goed zichtbaar is. Yildiz zit op een christelijke school, zoals er daar nog veel van zijn in Limburg. Yildiz gaat, net zoals Ayla ook deed toen ze jong was, daar op zoek naar haar bestaansrecht op een grond en in een (geloofs)cultuur waar zij zich geen onderdeel van voelt. Een Turks meisje op een christelijke school. Zo heeft Ayla bij het schrijven van dit scenario altijd een sterk beeld in haar hoofd gehad van een ritueel uit haar eigen jeugd: kaarsjes branden bij de Sterre der Zee in de Onze Lieve Vrouwenkerk in Maastricht. We willen de film grotendeels in Limburg draaien en werken met een crew uit zowel de Randstad als Limburg.

Wat zijn je toekomstplannen voor de film?

“Doel van de film is om bij te dragen aan een bredere maatschappelijke discussie over huiselijk geweld. We willen daarom, naast dat de film op festivals in binnen- en buitenland te zien zal zijn, ook speciale vertoningen organiseren met relevante organisaties waar de film als uitgangspunt van gesprek kan dienen. Uiteindelijk willen we het publiek aan het denken zetten. Ayla heeft zelf mooi omschreven wat ze graag met haar film wil bereiken: “Met deze film wil ik alle kleine Ayla’tjes die ergens thuis op de bank zitten en in niks meer geloven – zelfs niet in henzelf – laten zien dat zij niet alleen zijn. Veel kinderen hebben te maken met een onveilige thuissituatie en vluchten in hun fantasie om het leven dragelijker te maken. Deze film is voor de kinderen die in kinderfilms zichzelf nooit hebben kunnen herkennen, voor de worstelende millennial die zich probeert te bevrijden van diens familie, voor de dolende dertiger die diens inner child probeert te troosten en voor iedereen die zich afvraagt waarom ze er alleen voor staan.”