Hoe vergaat het Limburgse filmmakers in deze aparte tijden? Om een vinger aan de pols te houden informeert Limburg Film Office om de zoveel tijd naar actuele projecten bij filmmakers. Ditmaal: regisseur Nicole Jachmann over Tweedehands Leven, haar korte project dat eerder dit jaar steun kreeg van het Limburg Film Fonds. 

Ontstaan van het idee

“Dit vind ik altijd een lastig punt, omdat het idee voor een film vaak een samenkomst van verschillende puzzelstukjes is. Bij deze film was een zo’n puzzelstukje bijvoorbeeld dat het me fascineerde wanneer iemand, door een vroege dood van een vader of moeder, op een gegeven moment ouder wordt als zijn of haar ouder. Je blijft je hele leven iemands kind, maar als een vader of moeder ophoudt met leven blijft die ouder voor altijd de leeftijd waarop deze gestorven is. Dat je dan, als kind, ouder kunt worden dan je eigen ouders en het leven verder leeft dan diegene waar je vandaan komt, dat lijkt me een hele bevreemdende situatie. Verder intrigeren taboes me, wat we als mens accepteren en wat we afwijzen. Ik vind het fascinerend wat hechte, intieme banden tussen mensen teweeg kan brengen en dat dit soort mini-samenlevingen meestal hun eigen regels en wetten hebben. Ook vind ik het fascinerend wat voor taboes er in onze samenleving bestaan en hoe zwart/wit er vaak over gedacht wordt. Mensen hebben het vaak nodig om dingen versimpeld te zien, om mensen en gebeurtenissen in hokjes in te delen, waarbij er een strenge scheidslijn is tussen goed en kwaad. Goede mensen zijn goed en slechte mensen zijn slecht, waardoor er een afstand bestaat tot veel daden, zoals bijvoorbeeld incest. Mensen geloven vaak dat dat soort dingen niet bij hun in de buurt voortkomt. Niet dat ik wil zeggen dat incest in elke familie voor kan komen, maar ik denk dat de meeste mensen die “slechte dingen doen” niet door en door slecht zijn en het leerzaam en belangrijk is naar beweegredenen achter hun daden te kijken. Ook denk ik dat het belangrijk is films te maken over mensen die niet zwart/wit zijn maar laten zien dat er in elk mens een grote diversiteit van goede en slechte dingen bestaat en dat precies die combinatie daarvan ons uiteindelijk mens maakt.

Met Tweedehands Leven wil ik dan ook een film maken over het taboe van incest, maar waarbij we vooral twee mensen zien die elk op hun eigen manier naar liefde en erkenning zoeken. Waar twee mensen, door omstandigheden, doen wat ze doen. Ik wil hier wel bij zeggen dat het natuurlijk een wezenlijk verschil maakt dat het hier om twee volwassen mensen gaat die vrijwillig keuzes maken. Dit is dus geen verhaal waar kinderen in voorkomen of waarbij dwang een rol speelt.”

Voortgang

“Het is nogal, zoals bij iedereen denk ik, een gek jaar geweest en ik ben eerlijk gezegd nog niet zo ver met dit verhaal gekomen als ik had gehoopt. Wanneer mijn lijst met dingen die ik moest doen zich vulde was deze film altijd het eerste wat van die lijst afviel. Ik ben momenteel, onder begeleiding van een scriptcoach, nog steeds op zoek naar wat het verhaal nou precies is.”

De rol van Limburg

“Die is nog niet heel duidelijk, maar ik denk dat het verhaal zich in een middelgroot dorp in Limburg zal afspelen.”

Verdere plannen voor de film

“Ik wil vooral verder op zoek naar de kern van de film, omdat ik daar nog steeds zoekende naar ben. Dit gaat hopelijk nu wel in een hogere versnelling. Erna hoop ik, onder begeleiding, een beetje de stereotiepe stappen te doorlopen, een stevig treatment, eerste versie script etc. En dan zien we wel verder.”