Hoe vergaat het filmmakers en -filmprojecten in deze aparte tijden? Om een vinger aan de pols te houden informeert Limburg Film Office om de zoveel tijd naar actuele projecten bij filmmakers. Ditmaal aan het woord: scenarist Roos Voorhorst, wiens project De Straatvlinder van Sittard vorig jaar een ontwikkelingsbijdrage kreeg. In het verhaal wil de rebelse tiener Juul zich vrijvechten van haar kleindenkende gezin. Als ze zich probeert te schikken naar hun regels, komt ze erachter dat ze een tevergeefs gevecht tegen haar lot aan het voeren is.

Achtergrond

“In de zomer van 2020 kreeg ik het idee voor een filmplan, maar dit was vooral gebaseerd op thematiek en personages. Ik was op zoek naar inspiratie om deze thematiek om te vormen naar een plot. Normaal ga ik dan naar de bioscoop, het theater of een museum – maar aangezien dat toen niet kon ben ik toneelstukken en mythes gaan lezen. Het mooie aan mythes is dat het vrijwel altijd universele vertellingen zijn; daarom kunnen ze ook zo lang bestaan. Ik stuitte op de mythe De Straatvlinder van Roggel, wat in een notendop gaat over een vrouw die haar leven verliest omdat ze durft haar hart te volgen. Om dat leven terug te krijgen heeft ze de hulp van haar familie nodig, maar die straffen haar door dat niet te doen, omdat ze genot boven verstand heeft geplaatst. Dit gegeven sprak me zo aan, en sloot aan bij de thematiek die ik zelf voor ogen had. Ik heb toen de mythe als basisgegeven genomen van mijn plot, en vanuit daar een plan ontwikkeld.”

De rol van Limburg

“Ik ben zelf geboren en getogen in Apeldoorn, een stad zonder stadsrechten in Gelderland, en heb hier tot mijn achttiende gewoond. Hierna heb ik in grotere steden gewoond zoals Arnhem, Utrecht, Amsterdam en Brussel, om uiteindelijk weer neer te strijken in Amsterdam. Het wonen in een ‘uithoek’, of in de niet-Randstad, heeft iets bijzonders vind ik. Om een voorbeeld te geven: in Apeldoorn kan je nergens terecht met een Cineville-pas. En in Brussel waren de winkels op zondag dicht. Voor mij is die Cineville-pas onderdeel van iets groters, het is een onbeperkt aanbod aan inspiratie, voorbeelden en beweging. Wonen in Amsterdam heeft me bewust gemaakt van hoe verwend ik was geworden door 24/7 alles beschikbaar te hebben. Veel films in Nederland spelen zich toch af in het Westen, terwijl Nederland veel groter is. Het niet-hebben van dingen waar je wel behoefte aan hebt, doet iets met je. Het zet je in beweging. Het hoofdpersonage uit mijn film, Juul, is iemand die snakt naar een nieuw, groter en meeslepender leven; weg van haar familie. Om die reden heb ik ervoor gekozen om het verhaal niet in de Randstad af te laten spelen, maar in Limburg.”

Het schrijfproces

“In oktober 2020 ben ik begonnen met schrijven en half november zat ik op de helft van het treatment. Ik dacht dat ik goed op weg was, totdat het me op een gegeven moment niet meer lukte om te schrijven. Ik stagneerde. Ik zat achter mijn laptop maar ik had geen idee meer wat ik mijn hoofdpersonage moest laten doen, haar acties waren niet meer onderbouwd. Ik was het plezier in het schrijven verloren. Plezier staat voor mij gelijk aan in je verhaal geloven, dus ben ik gestopt met schrijven. Na zo’n anderhalve maand ‘gewacht’ te hebben totdat er een soort Deus ex machina tot me zou komen – wat uiteraard niet gebeurde – besloot ik hulp in te schakelen. Schrijven is al een redelijk eenzame bezigheid, en Corona is daar geen helper in geweest. Ik kwam erachter dat de oplossing zich niet zou gaan aandienen terwijl ik alleen in mijn schrijfkamer zat, dus heb ik twee fijne collega’s uit het vak gevraagd om mee te lezen. Zij hebben me voorzien van kritische feedback, vragen en opmerkingen waardoor ik mijn hoofdpersonage beter ben gaan begrijpen en ik haar doel terug heb gevonden: uitbreken van haar familie. Mijn verhaal evolueerde langzaamaan van particulier verhaal naar een generatievertelling. Het treatment kreeg meer body en nog belangrijker: ik vond opnieuw de verbinding met de thematiek terug. Door deze urgentie te voelen, kon ik verder schrijven en weer inzien waarom deze film gemaakt moest worden.”

Release

“Tijdens het schrijven is het verhaal dus geëvolueerd van particulier verhaal naar een generatievertelling. Ik heb ervoor gekozen om dat als ‘nieuw idee’ op te schrijven en dit treatment te zien als skelet en onderzoek voor dit nieuwe verhaal: Eenzaamheidsgen. Op het moment ligt deze pitch bij het VAF (Vlaams Audiovisueel Fonds), en hoop ik hier einde zomer te mogen indienen voor scenariosteun. Ik heb in België gestudeerd en ben groot fan van Vlaamse producties. Ook heb ik hier, mede dankzij mijn studie, een mooi en getalenteerd netwerk gecreëerd met wie ik mijn visie kan delen. Ik hoop in de toekomst met hen te kunnen samenwerken om uiteindelijk deze film te kunnen realiseren.”

MORE NEWS