Hoe vergaat het Limburgse filmmakers in deze aparte tijden? Om een vinger aan de pols te houden informeert Limburg Film Office om de zoveel tijd naar actuele projecten bij filmmakers. Ditmaal: regisseur Math Nilwik over zijn recente documentaire De Tacet van de Blaasmuziek, gemaakt met steun van het Limburg Film Office, waarin hij de impact van de corona-crisis op de Limburgse blaasmuziek onder de loep neemt. De documentaire is op 9 januari door L1 uitgezonden.

Achtergrond

“Al vanaf 2005 maak ik samen met mede-regisseur Emil Szarkowicz televisieprogramma’s gerelateerd aan de Limburgse blaasmuziek. Ondertussen heb ik al zo’n 100 programma’s met hem gemaakt. In 2005 ben ik begonnen met het muziekprogramma De Tent van Emil, een soort talentenjacht waarmee we door Limburg trekken met een klein circustentje. Daarna volgde nog een serie over het WMC, de serie Hotel Szarkowicz, de serie Emil en de Blaasmuziek en Blaaskracht Café.”

Motivatie

“Ik heb altijd een sterke band gehad met de Limburgse blaasmuziek. Al snel na de start van de coronacrisis werd de impact op de muziekverenigingen duidelijk: geen optredens, geen concerten, repetities of concoursen. Totale radiostilte. Het belangrijkste element van blaasmuziekverenigingen, verbinding met elkaar, was in één klap weg. Korpsen kregen het zwaar en ik probeerde op mijn manier een positief steentje bij te dragen om de muzikanten te motiveren en vooral niet op te geven. De oproep van het Limburgs Film Fonds om documentaires gerelateerd aan de coronacrisis te produceren was voor mij de beslissende duw in de rug om dit project op te starten.”

Draaiproces

“Het draaiproces verliep stroef. In augustus 2020 had ik een synopsis geschreven op basis van de toen geldende maatregelen, maar bij de toekenning van de subsidie waren die maatregelen alweer veranderd. Toen heb ik het scenario bijgesteld en een draaischema gemaakt. Vervolgens gooide de regering weer roet in het eten en kwamen er weer nieuwe spelregels. Echter had ik met L1 afgesproken dat de documentaire eind december, begin januari uitgezonden zou worden. Ik heb toen mijn plan van aanpak omgegooid: ik ging draaien wat mogelijk was en de verhaallijn naar de montagekamer verschuiven. Met andere woorden: het materiaal dat geschoten was, werd bepalend voor de vertelling. Dat betekende wel dat mijn geplande montagetijd veel ruimer zou worden. Tijdens het draaien heb ik zwaar op de kosten gelet en ook bezuinigd om budget vrij te maken om langer te kunnen monteren. Het was passen en meten maar het is gelukt. Vooraf plannen en organiseren is bijna niet mogelijk omdat situaties van dag tot dag veranderen.”

Draaien ten tijde van corona

“Op de set eist de coronacrisis enorm veel flexibiliteit van de makers, zeker bij documentaires. Door steeds aangepaste maatregelen ben je niet zeker van je geplande draaidagen. Dit betekent dat je veel moet improviseren en strak in je premisse moet proberen te blijven. Dat je niet met te veel mensen in één ruimte mag verblijven is nog een extra handicap. De coronacrisis drukt absoluut zijn stempel op je productie.”